Hieronder verstaan we geheel eigen beweeglijkheid van de schedel, de wervelkolom, het heiligbeen, het zenuwstelsel en de hersenvochtcirculatie.

De schedel is geen starre kokosnoot! Hij bestaat uit zo’n twintig verschillende botstukken die zijn verbonden door schedelnaden. Deze schedelnaden zijn er niet voor niets maar zorgen ervoor dat de schedel een zekere mate van flexibiliteit heeft.

(wetenschappelijk onderzoek in de jaren ’70 aan de Amerikaanse Michigan State University toonde aan dat veel lichamelijke en psychische klachten kunnen ontstaan als het cranio-sacraalsysteem niet goed functioneert).

Bewegingsverlies in het cranio-sacrale systeem kan een aantal nadelige gevolgen hebben. De aan- en afvoer van hersenvloeistof naar het zenuwstelsel stagneert waardoor het zenuwstelsel zijn afvalstoffen niet meer goed kwijt kan.

Hierdoor kunnen klachten ontstaan als hoofdpijn, geheugen- en concentratieproblemen, gedragsveranderingen, hormonale dysbalans en spijsverteringsklachten.

Osteopathie beschouwt de mens als een geheel. Deze zienswijze wordt holistisch genoemd. De drie genoemde systemen zijn onderling verbonden en beïnvloeden elkaar. Je kunt ze dus niet los van elkaar zien.

Elk mens heeft van nature een innerlijke kracht die ernaar streeft het lichaam zo gezond mogelijk te houden, zich te verdedigen en aan te passen, waardoor ziekte overwonnen kan worden.

Zolang de drie grote vloeistofsystemen (bloed, lymfe en hersenvloeistof) blijven stromen blijft het lichaam gezond. Wanneer weefsels hun beweeglijkheid verliezen stagneert de vloeistofstroom en worden cellen zwak of ziek. Dit kan pijnklachten veroorzaken van het getroffen weefsel.

Als het lichaam niet in staat is de afvalstoffen op te ruimen, zal een osteopaat het lichaam helpen de beweeglijkheid van de weefsels te herstellen.

De vloeistoffen kunnen dan weer vrij stromen. Een ontsteking heeft geen reden meer om te blijven ontstaan en zal dan ook in de meeste gevallen verdwijnen, zodat het weefsel kan genezen.